Pierwszy przystanek kolei wąskotorowej w Trzebnicy ulokowano w pobliżu pocysterskiego Folwarku Spichrzowego (Speicherhof) i taką nazwę miał przystanek na samym początku po uruchomieniu linii. Lokalizację warunkowała bliskość do instalacji trzebnickiego uzdrowiska, które powstało na terenie dawnego majątku Speicherhof. Po sekularyzacji dóbr kościelnych właścicielem majątku Speicherhof stała się rodzina Oelsnerów, od której folwark zakupił porucznik Otto Müller. To właśnie on w 1 maja 1888 roku powołał do życia trzebnickie uzdrowisko. Tego dnia otwarto wybudowany na jego ziemi i jego kosztem Hedwigsbad (Zdrój Jadwigi - kolejna nazwa przystanku). Otto Müller zmarł 15 lipca 1909 roku i niedługo potem trzebnickie uzdrowisko zakupił zasłużony dla Trzebnicy Hubert Jantke (1866-1925) - największy przedsiębiorca budowlany przedwojennej Trzebnicy (zatrudniał ponad 500 pracowników). Hubert Jantke był również właścicielem tartaku i stolarni przy ul. Wrocławskiej w Trzebnicy (tereny POM-u, była tam bocznica wąskotorówki). Na przystanku Trzebnica-Zdrój znajdował się budynek dworca, choć pełnił on także (a raczej - przede wszystkim) funkcję restauracji. Po wojnie do 1963 prowadzono w nim kasę biletową oraz odprawę bagażu i przesyłek. Do końca funkcjonowania południowego odcinka kolejki, tj. do 1967 r. Trzebnica-Zdrój miała status stacji handlowej obsługującej wyłącznie ruch pasażerski. (moose)