Warsztaty rozbudowano w 1920 r. W 1926 kolejka nabyła stolarnię od tartaku Griffiga - stolarnię adaptowano w 1954/55 r. na motowozownię. W warsztatach prowadzono naprawy średnie i rewizyjne parowozów i wagonów osobowych, a także wszelkie naprawy bieżące taboru. Znajdowała się też tutaj myjka do wagonów (gorącą wodę pod ciśnieniem zapewniał kocioł stacjonarny). W skład kompeksu parowozowni wchodziły dwie hale taborowe - jednostanowiskowa z podręcznym warsztatem dla lokomotyw i dwustanowiskowa dla wagonów, dostępne przez obrotnicę. Wagonownię, gdzie była spawalnia elektryczna i podręczny warsztas ślusarski. W 1983 r. halę wyburzono pozostawiając na jej miejscu stanowiska podnośników do wywiązywania zestawów kołowych. Po 1954 r. naprawy średnie parowozów wykonywały warsztat KD w Krośniewicach, a naprawy główne ZNTK Opole (wagony) i Nowy Sącz (moose)