Gmina ewangelicka w Wilczynie.
Pierwszy kościół w Wilczynie zbudowano prawdopodobnie w XV w. (około 1474r.).
29.06.1525r. powstała gmina ewangelicka w Trzebnicy i to jej właśnie podlegał w pierwszym okresie. Po rekatolicyzacji kościoły w Obornikach i Wilczynie Leśnym, jako ‘kościoły ucieczkowe’, służyły wiernym z prawie dwudziestu okolicznych gmin. Rosnąca liczba wiernych spowodowała założenie w Wilczynie Leśnym samodzielnej gminy – jej pierwszym pastorem został w 1655r. Andreas Mauersberger. 11.12.1656r. Książe oleśnicki Sylwiusz Nemrod nadał właścicielowi wsi, Kasparowi Friedrichowi von Scherz (radcy książęcemu), prawo patronatu nad kościołem. Drugim z kolei pastorem w Wilczynie Leśnym był Johann Christian Murowski (od 1681r.), a od 1693r., Johann Melchior Brachvogel. Istniejącą świątynię rozebrano w 1694r., a na jej miejscu powstał nowy budynek, który przetrwał do 1945r. Po wyjeździe w 1714r. kolejnego pastora Martina Christopha Weihera przez cztery lata stanowisko to pozostawało nieobsadzone. Następnym pastorem został Gottfried Honicke, a po przeniesieniu go w 1742r. do Urazu – Christian Laurentius.
W 1856r. z okazji 200-lecia parafii ówczesny patron kościoła i właściciel wsi, Ernst Lautewrbach, ufundował dzwon. Pięćdziesiąt lat później kolejny pastor Hermann Philips wybudował nową pastorówkę, zaś uroczystości rocznicowe, w których brał udział inny już właściciel miejscowości – radca sanitarny Stahr – rozpoczęły się na pobliskim wzgórzu Hahnenberge, z którego ćwierć wieku wcześniej miano wybrać odpowiednie miejsce pod budowę kościoła.
Za czasów past. Philipsa kościół wzbogacił się o umieszczony w ołtarzu głównym obrazu ‘Jezus uspakaja morze’, którego autorem był profesor Akademii Sztuk Plastycznych we Wrocławiu Max Wislicenus.
Ostatnim pastorem w Wilczynie był do 1945r. Gunter Schonborn. Gmina liczyła wówczas ponad 1200 osób i gromadziła wiernych z Wilczyna, Golędzinowa, Ozorowic i Zajączkowa. Kościół był drewniany, wybudowany prawdopodobnie w oparciu o konstrukcję szkieletową lub zrębową, o jednym wnętrzu, ukształtowanym na planie prostokąta. Stał na skarpie potoku Lubnówki, w północno-zachodniej części wsi, przy drodze z Obornik do Trzebnicy. Od strony drogi do budynku przylegała drewniana wieża z trzema różnej wielkości dzwonami. Kościół był otoczony cmentarzem, na którym w XIX w. powstała neogotycka kaplica.
W kościele znajdował się barokowy konfesjonał – element wyposażenia dosyć często występujący w kościołach ewangelickich, mimo iż protestanci nie mają obowiązku indywidualnej spowiedzi. Ambona znajdowała się pośrodku północnej ściany. Autorzy notatek poświęconych obiektowi wspominają też o cennej, drewnianej rzeźbie ‘Anioła Chrztu Świętego’, która, w 1906r. wisiała na ołtarzem, a później w środkowej części kościoła.
Księga Dolnośląskiej Ziemi Obornickiej.